CORS (Cross-Origin Resource Sharing)

Cross-Origin Resource Sharing (CORS) is een beveiligingsfunctie waarmee webapplicaties bronnen uit een ander domein kunnen aanvragen terwijl specifieke regels worden afgedwongen om te beschermen tegen beveiligingsrisico’s.

Cross-Origin Resource Sharing (CORS) is een beveiligingsfunctie die in webbrowsers is geïmplementeerd om gecontroleerde toegang tot bronnen op een ander domein mogelijk te maken dan het domein waarvan het verzoek afkomstig is. Standaard dwingen webbrowsers het same-origin beleid af, dat webpagina “s beperkt in het doen van aanvragen naar een ander domein. Veel moderne webapplicaties moeten echter bronnen aanvragen van externe servers of API” s, en dit is waar CORS om de hoek komt kijken.

CORS werkt door specifieke HTTP-headers toe te voegen die aangeven welke herkomsten toegang mogen krijgen tot de bronnen op de server. Wanneer een webtoepassing een bron aanvraagt vanuit een ander domein, antwoordt de server met deze headers, die aangeven of het cross-origin verzoek is toegestaan. Als de server de aanvraag toestaat, staat de browser toe dat de bron wordt opgevraagd; zo niet, dan wordt de aanvraag geblokkeerd.

Hoewel CORS flexibiliteit in webontwikkeling mogelijk maakt door domeinoverstijgende verzoeken toe te staan, dwingt het ook strikte regels af om beveiligingsproblemen zoals XSS-aanvallen (Cross-Site Scripting) te voorkomen. Ontwikkelaars moeten CORS-beleid zorgvuldig configureren om een balans te vinden tussen het mogelijk maken van noodzakelijke cross-origin toegang en het beschermen van gevoelige gegevens.

Samengevat is CORS een essentiële functie om domeinoverkoepelend delen van bronnen in webapplicaties mogelijk te maken en tegelijkertijd de beveiliging van die applicaties tegen mogelijke risico’s te handhaven.